İki şey akıl hafifliğini gösterir: Konuşacak yerde susmak, susacak yerde konuşmak.
Suç, düşüncesini başkalarına yaymakla olur. Oysa ben sustum sadece. Böyle sustum diye hiçbir yasa beni, adalete göre, haklı olarak cezalandıramaz.
Konuşmanın beceremediğini saf masumluğun susması başarır çoğu kez.
Kuzgun, bağda kuzgunca bağırır. Ama bülbül, kuzgun bağırıyor diye güzelim sesini keser mi hiç?
Susmakla canın özü, yüzlerce gelişmeye ulaşır. Ama söz, dile geldi mi, öz harcanır.
Susan bir bilgin, bir kelime söylemeyen aptaldan farksızdır.
Yerinde söz etkili olabilir ama hiçbir söz yerinde susmak kadar etkili olamaz.