Çağımızda bazı kişilerin şöhreti, onlara hayranlık duyanların aptallığı ile doğru orantılıdır.
Şöhret, ancak küçücük dozlarla alındığında faydalı bir zehirdir.
Zillete düş, fakat şöhret isteme. Başkaları seni söylesinler diye yükselmeye çalışma.
İnsanoğlu üç perdeyi gönlünden gidermeyince ona Allah yolu açılmaz; Dünyayı mülk olarak verseler sevinmemek, dünya kendisinin olsa da elinden alsalar yerinmemek; şöhretten ve övülmekten hoşnut olmamak.
İster din ister dünya işlerinde, bir kimsenin parmakla gösterilmesi şöhret afeti olarak kafidir.
Bir kişi tanımıyorum ki, tanınmasını sevsin de bu yüzden dini gidip rezil olmasın.