Her umudun dibine kadar indikten sonra aklın verdiği tek gerçek sonuç şudur. Her şey bir hiçtir; ün, aşk, mutluluk, bunların biri bile var değildir. Öyleyse biz herhangi bir konuda düşüncemizi belirtirken her şeyden önce kendimizi aldatmak zorundayız. Bir şeyin var olduğuna inanmak bir düş kurup ona sonradan tapmak, ona küfretmek, onu yüceltmek ya da yerle bir etmek için… demek ki hepimiz birer Don Kişot’uz. Üstelik Don Kişot’tan daha da bağışlanamaz bir durumdayız. Çünkü dev diye gözümüzde büyüttüğümüz şeylerin gerçekte birer değirmen olduğunu biliyoruz, ama yine de onları birer dev gibi görmek için direniyoruz